Road trip στην Ήπειρο - Ανακαλύψτε 7 παραδοσιακά χωριά στην Ήπειρο

Τα τελευταία χρόνια, η Μόλιστα  έχει γίνει αξιοθέατο για τους λάτρεις της υπαίθριας ζωής που απολαμβάνουν να είναι “offline” για λίγο. Η φιλικότητα των ντόπιων, η υπέρτατη χλωρίδα και πανίδα και ολόκληρο το τοπίο προσφέρουν στους επισκέπτες ένα μοναδικό συνδυασμό χαρακτηριστικών και θέτουν το σκηνικό για μία αξέχαστη εμπειρία στη φύση.

Το Συρράκο είναι ένα ορεινό χωριό που βρίσκεται στις ορεινές πλαγιές των Τζουμέρκων. Το Συρράκο είναι το αληθινό κόσμημα των Τζουμέρκων και είναι προικισμένο με απερίγραπτα σκηνικά άγριας ομορφιάς. Χαρακτηρισμένο ως ένα από τα ωραιότερα χωριά της Ηπείρου, το Συρράκο ξεχωρίζει για τον παραδοσιακό του χαρακτήρα με τα πέτρινα σπίτια, τα παραδοσιακά σιντριβάνια, τις τοξωτές γέφυρες και τα πλακόστρωτα σοκάκια που θα σας γοητεύσουν. Στην πραγματικότητα, το Συρράκο έχει ανακηρυχθεί ως παραδοσιακός διατηρημένος οικισμός. Η κεντρική πλατεία του Συρράκου είναι το πιο γραφικό σημείο του χωριού, γεμάτη παραδοσιακές ταβέρνες κάτω από τη σκιά των δύο αιωνόβιων πλατάνων, ένα ιδανικό μέρος για να απολαύσετε τον καφέ σας με πανοραμική θέα.

Το Μικρό Πάπιγκο είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στις απόκρημνες πλαγιές του όρους Τύμφη  και μπορείτε να φτάσετε εκεί διανύοντας περίπου 3χλμ. μετά το Μεγάλο Πάπιγκο. Εκτός από το τοπίο, το ίδιο το χωριό έχει μία αξιοσημείωτη ομορφιά επίσης. Αμέσως μετά την είσοδό του, ο επισκέπτης συναντά την κεντρική πλακόστρωτη πλατεία. Στα πέτρινα σοκάκια, υπάρχουν πολλά μεγάλα εκθέματα της αρχιτεκτονικής του Ζαγορίου, επίσης κατασκευασμένα από πέτρα.

Το Τσεπέλοβο μας προσφέρει το συνδυασμό των πέτρινων αρχοντικών με τα πλακόστρωτα σοκάκια και το καταπράσινο περιβάλλον της Τύμφης. Οι περισσότεροι κάτοικοι εδώ είναι είτε αγρότες με πρόβατα είτε ξυλοκόποι, κάτι που μπορεί εύκολα να δει κανείς αφού τα περισσότερα σπίτια είναι χτισμένα από ξύλο σε αντίθεση με άλλα χωριά. Θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τα όμορφα αρχοντικά, την πλατεία, το πολιτιστικό κέντρο της Εστίας και την εκκλησία του Αγίου Νικολάου που χρονολογείται από τον 18ο αιώνα.

Φωλιασμένη στα βουνά της Πίνδου σε υψόμετρο 1000μ., η Βοβούσα ήταν ένα παραδοσιακό χωριό ξυλοκόπων, ήσυχο μέχρι το 2013! Ονομάστηκε έτσι από τις ρίζες του ποταμού Αώου, που περνάει μέσα από το χωριό. Η Βοβούσα αντιστάθηκε με όπλα όταν ένα προτεινόμενο φράγμα απείλησε να καταστρέψει έναν τρόπο ζωής που πέρασε από γενιές, παραβιάζοντας το έδαφος του εθνικού πάρκου. Η διαδήλωση ήταν ειρηνική και πήρε τη μορφή ενός φεστιβάλ που εγχύθηκε στην περιοχή με μία συμπυκνωμένη δόση πολιτισμού μία φορά το χρόνο. Η έκδοση του 2015 μετατράπηκε σε μία πλήρη εβδομάδα προβολών ταινιών, εργαστηρίων, διαλέξεων, δραστηριοτήτων για παιδιά, μουσικών παραστάσεων, εκθέσεων φωτογραφίας και πολλών άλλων, καθιερώνοντας το φεστιβάλ Βοβούσα  ως νέα παράδοση. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Καμίλο Νόλλας, του οποίου ο συγγραφέας πατέρας του Δημήτρης Νόλλας έχει βαθιές ρίζες στην περιοχή, έχει ως στόχο του να απομακρύνει τους ανθρώπους από τις  σειρήνες των ελληνικών νησιών και να τους κάνει να ενδιαφερθούν για τα βουνά. “Θέλουμε να ξεκινήσουμε τον τουρισμό”, λέει ο Νόλλας, “να φέρουμε τον πολιτισμό σε μία διαφορετική απομονωμένη τοποθεσία και να εκπαιδεύσουμε τους ανθρώπους για την αειφορία και τους περιβαλλοντικούς θησαυρούς των εθνικών μας πάρκων”. Και ποιος καλύτερος τρόπος να γιορτάσει το σκοπό του από ένα μικρό ακόμα εκλεκτικό φεστιβάλ από τους ανθρώπους που αγαπούν τη Βοβούσα περισσότερο; “Θέλουμε να βάλουμε ένα οριστικό τέλος στο φράγμα Αώου, έτσι ώστε τα παιδιά μας να κληρονομήσουν αυτή τη γη ανόθευτη όπως εμείς.”

Είναι η εξαιρετική Πυρσόγιαννη, ένα παραδοσιακό, γραφικό και όμορφο χωριό χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 850 μέτρων στην πλαγιά του Γράμμου, με θέα στην κοιλάδα του μεγάλου ποταμού της περιοχής, το Σαραντάπορο. Η αμφιθεατρικά χτισμένη Πυρσόγιαννη, απολαμβάνει το “ανάχωμα” ενός πυκνού δάσους γύρω από αυτήν. Τα αρχοντικά σπίτια είναι χτισμένα γύρω από μικρές πέτρινες πλατείες και πλακόστρωτους δρόμους, πέτρινες πηγές λένε την ιστορία του χωριού ενώ το ορόσημο της Πυρσόγιαννης είναι η επιβλητική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με το εντυπωσιακό καμπαναριό. Είναι χτισμένη στη θέση ενός παλαιότερου ναού, που χρονολογείται από τον 18ο αιώνα. Η Πυρσόγιαννη είναι η πατρίδα των περίφημων μαστόρων και λιθοκτιστών, αν και λίγοι είναι αυτοί που συνεχίζουν το περίφημο και ιστορικό επάγγελμα του τεχνίτη με πέτρα. Πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα από τη ζωή των λιθοκτιστών εκτίθενται στο Μουσείο των Ηπειρωτών Μαστόρων, στο πέτρινο κτίριο του παλιού σχολείου του χωριού.

Η απαγόρευση του αυτοκινήτου μέσα στον οικισμό βοήθησε σημαντικά στη διατήρηση του παραδοσιακού του χαρακτήρα. Ο χαρακτηρισμός του χωριού ως παραδοσιακός και διατηρημένος έχει ενισχύσει την αμετάβλητη φύση του και επέτρεψε την αποκατάσταση και ανακατασκευή παλαιών κτιρίων χρησιμοποιώντας τις ίδιες πέτρες και την ίδια ιστορική αρχιτεκτονική. Το παλαιότερο όνομα του χωριού μέχρι το 1920 ήταν το Σωπετσέλι ή Σο(μ)ποτσέλι,  ένα όνομα που στα Σλάβικα σημαίνει «γη πολλών υδάτων». Το Δίλοφο είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα χωριά του Ζαγορίου. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ζαγορίτικης αρχιτεκτονικής, καθώς όλα τα κτίσματα είναι κατασκευασμένα από τοπικό σχιστόλιθο και για το λόγο αυτό το χωριό έχει ανακηρυχθεί ως παραδοσιακός οικισμός και έχει διατηρηθεί. Ο παραδοσιακός χαρακτήρας του χωριού διαμορφώνεται από πέτρινες βρύσες, πλακόστρωτα δρομάκια, μικρές εκκλησίες και αρχοντικά, μεταξύ των οποίων το ψηλότερο σπίτι στο Ζαγόρια, ύψους 13,5 μέτρων, το αρχοντικό Μακρόπουλου. Σύμφωνα με την παράδοση, ο γιος ενός πλούσιου Ζαγοριανού παντρεύτηκε ένα κορίτσι από το γειτονικό χωριό Κουκούλι.  Όταν εγκαταστάθηκε στο σπίτι του γαμπρού στο Δίλοφο, το κορίτσι εξέφρασε νοσταλγία για το χωριό της. Ο αγαπημένος σύζυγός της έκτισε το πανύψηλο αρχοντικό, ώστε να μπορεί να κοιτάζει το χωριό της από τους ψηλότερους ορόφους του.